Stabilne i ciepłe posadzki i parkiety

Pod względem parametrów termoizolacyjnych wyróżniamy w warianty podłóg:

1. Z chudziakiem i styropianem – łączna grubość 25-40 cm:

min. 10 cm „chudego” betonu klasy C 8/10 (B 10) ułożonego na zagęszczonej podsypce piaskowej na gruncie rodzimym;
izolacja przeciwwilgociowa z folii lub papy (zależnie od warunków), połączona z izolacją poziomą ścian fundamentowych;
przynajmniej 10 cm izolacji cieplnej ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego (XPS);
warstwa folii zapobiegająca przeciekaniu jastrychu pomiędzy płyty ocieplenia;
5 cm podkładu podłogowego z jastrychu cementowego, anhydrytowego lub z płyt włóknowo-cementowych (wariant stosowany zwykle w remontowanych domach);
posadzka.

2. Z polistyrenem ekstrudowanym (XPS) – łączna grubość 15-20 cm:

izolacja przeciwwilgociowa z folii lub papy ułożona na wyrównanej warstwie zagęszczonego piasku lub żwiru(ew. piaszczystego gruntu rodzimego) i połączona z izolacją fundamentów;
ok. 10 cm polistyrenu ekstrudowanego (XPS);
folia;
5 cm podkładu podłogowego podobnie jak w pierwszym wariancie.

3. Z keramzytem – łączna grubość 35 cm:

izolacja przeciwwilgociowa z folii lub papy ułożona na wyrównanym gruncie i połączona z izolacją fundamentów;
ok. 30 cm kruszywa keramzytowego;
folia;
5 cm podkładu podłogowego podobnie jak w pierwszym wariancie.

W podobny sposób można wykonać podłogę w piwnicy. Jeśli nie jest ogrzewana, nie układa się izolacji cieplnej, za to konieczna jest solidniejsza izolacja przeciwwod-na, która wytrzyma napór wody gruntowej. Wykonując podłogę na gruncie trzeba także pamiętać o ograniczeniu ucieczki ciepła na styku płyty podłogowej i ściany fundamentowej. Inaczej na całym obwodzie budynku powstanie mostek cieplny. Najpopularniejsze rozwiązanie to ocieplenie od zewnątrz cokołu oraz zagłębienie izolacji w grunt oraz, rzadziej stosowane, ułożenie ocieplenia ścian fundamentowych od wewnątrz.

PODŁOGA MIĘDZY KONDYGNACJAMI

Podłoga na stropie pomiędzy kondygnacjami mieszkalnymi nie wymaga izolacji cieplnej, chyba że strop oddziela pomieszczenia o różnej temperaturze, czyli garaże, piwnice i strychy – termoizolację mocuje się wówczas od chłodniejszej strony. Na takiej podłodze niezbędna jest natomiast izolacja akustyczna, zabezpieczająca przed przenikaniem hałasu między piętrami. Jest kilka sposobów na wy-głuszenie stropu:

1. Podłoga pływająca – to najskuteczniejszy sposób, który polega na ułożeniu 3-5 cm specjalnego styropianu akustycznego lub twardej wełny mineralnej, folii budowlanej i 4-5 cm wylewki. Wiąże się to jednak z dużym (7-10 cm) podniesieniem poziomu podłogi i znacznym obciążeniem stropu, dlatego jest możliwe do wykonania tylko jeśli zostało uwzględnione w projekcie.

2. Posadzka pływająca – mniej skuteczne rozwiązanie, ale i mniej kłopotliwe w wykonaniu. W tej wersji wierzchnią warstwę podłogi – panele, parkiet, mozaikę drewnianą lub płytki ceramiczne oddziela od warstwy konstrukcyjnej stropu cienką (ok. 1 cm) warstwą izolacji akustycznej ze specjalnej pianki lub miękkich płyt drewnopodobnych. Na nich układa się panele lub przykleja parkiet. W przypadku płytek ceramicznych na izolacji dźwiękochłonnej układa się jeszcze płyty gipsowo-włóknowe gipsowo-kartonowe lub drewnopochodne i do nich dopiero przykleja się płytki.

Uwaga! Warstwa wylewki w podłodze pływającej i posadzka pływająca muszą być oddzielone od ścian, słupów i innych elementów konstrukcyjnych szczeliną dylatacyjną szerokości 1-2 cm, którą wypełnia się specjalną taśmą lub paskami styropianu. 3. Sufit podwieszany – zamontowanie do sufitu stelaża, wypełnionego wełną mineralną i wykończonego płytami gipsowo-kartonowymi. Wadą tego rozwiązania jest obniżenie o kilkanaście centymetrów pomieszczenia znajdującego się na dolnej kondygnacji.

W każdym przypadku dodatkowo odgłos kroków wyciszy ułożona na posadzce gruba wykładzina lub dywan.

PODŁOGA NA STROPIE DREWNIANYM

Stropy drewniane są konstrukcjami kilkakrotnie lżejszymi od popularnych stropów żelbetowych, dlatego mają gorszą od nich izolacyjność akustyczną. Zastosowanie na takim stropie podłogi pływającej jest niewystarczające jako sposób na przenikanie hałasów między kondygnacjami. Dlatego między belkami stropu drewnianego formuje się warstwę wełny mineralnej grubości przynajmniej 5 cm. Zalecanym wykończeniem spodu stropu jest sufit podwieszany, oddylatowany od ścian. Pomiędzy sufitem a belkami układa się wówczas wełnę mineralną.

Podkład pod posadzkę przygotowuje się na elastycznej warstwie gumy lub korka (grubości 2-5 mm), przyklejonej na wierzchu belek stropowych.

WYKOŃCZENIE POSADZKI

Rodzaj posadzki dobiera się w zależności od przeznaczenia wnętrza. W korytarzach, łazienkach, kuchniach, pomieszczeniach gospodarczych układa się posadzki z materiałów odpornych na ścieranie, nienasiąkliwych i łatwych do utrzymania w czystości. W pomieszczeniach technicznych lub w garażu stawia się natomiast przede wszystkim na trwałość i odporność na zniszczenie. W salonie i sypialniach stosuje się bardziej dekoracyjne i jednocześnie „ciepłe” materiały.
Posadzki betonowe i żywiczne

W garażu czy pomieszczeniu technicznym, ale też w industrialnym salonie, jako ostateczne wykończenie posadzki można potraktować jastrych zatarty na gładko i pomalowany farbą do betonu lub zdecydować się na kolorową posadzkę z żywicy. Te ostatnie wylewane są grubowarstwowo i wykańczane kilkoma warstwami lakieru (podkładowego i nawierzchniowego), grubowarstwowe kwarcowe – natomiast po zatopieniu w bezbarwnej lub barwnej żywicy kolorowego lub naturalnego piasku, który zwiększa odporność powłoki na zarysowania. Podłoże pod takie posadzki musi być idealnie równe i gładkie. Jeśli tak nie jest, trzeba użyć zaprawy samo-poziomującej. Wykonanie posadzki żywicznej najlepiej powierzyć wyspecjalizowanej firmie. W zależności od jakości podłoża i efektu końcowego, jaki chcemy uzyskać, czyli między innymi koloru żywicy i rodzaju wypełnienia, może to trwać nawet kilka dni, bo kolejne warstwy układa się po wyschnięciu poprzedniej.